Talent szpitalnictwa

2 luty 2017

Do wszystkich Braci i wspólnot Zakonu

Drodzy Bracia

Z okazji obchodzonego, w dniu 2-go lutego, Światowego Dnia Życia Konsekrowanego, pragnę złożyć najserdeczniejsze życzenia wszystkim naszym braciom zakonnym oraz wszystkim osobom konsekrowanym, które współpracują z nami w naszej misji i przynależą do Rodziny św. Jana Bożego. Ten dzień jest dla nas okazją do świętowania naszej konsekracji zakonnej i złożenia dziękczynienia Bogu za dar powołania, który otrzymaliśmy, aby realizować charyzmat szpitalnictwa.

W ciągu ostatnich dwóch lat dość silnie czujemy potrzebę dokonania rozeznania w całym Zakonie, mając szczególnie na uwadze przyszłość naszego Instytutu. Jest to niezmiernie ważne, aby wybrać właściwy kierunek i zrealizować tę potrzebę, po to, by móc utrzymać żywy charyzmat i misję szpitalnictwa w stylu św. Jana Bożego. Należy zrewidować wszystkie obszary: naszą konsekrację i tożsamość, naszą misję i nasze struktury.

Dla wyniku tego procesu, istotne jest, przede wszystkim, rozeznanie dotyczące naszej konsekracji, naszego stylu życia, naszej tożsamości jako bracia św. Jana Bożego. Struktury organizacyjne, dzieła apostolskie, dzieła opiekuńcze i wiele innych aspektów również wymaga przemyślenia, ale nie możemy zapominać, że są to jedynie środki pomagające nam w realizacji naszego powołania i naszej misji. Są to środki i narzędzia, które, jako takie, mogą się zmieniać, co też wiele razy miało miejsce w ciągu naszej historii. Wiele dzieł i struktur, z różnych powodów, już nie istnieje i w przyszłości, prawdopodobnie niektóre trzeba będzie także zamknąć lub pozostawić. Mimo jednak wszystkich zmian, misja była i jest zawsze prowadzona, ponieważ nie jest ona uzależniona od istnienia struktur w danym momencie. Zawsze podkreślam, nawet bez własnych dzieł i struktur, misja apostolska do której jesteśmy powołani jest wciąż aktualna, choć zapewne w innej formie i realizowana za pomocą innych środków. Nie możemy “zamknąć” misji szpitalnictwa w konkretnym dziele lub strukturze, choć z pewnością do dziś zawsze były one uprzywilejowanym środkiem do realizowania naszego powołania, ale pamiętajmy, że struktury są tylko środkiem do osiągnięcia celu.

To, co tak naprawdę pomoże nam w przyszłości w zachowaniu żywego charyzmatu i misji szpitalnictwa, to jest wierność temu, o co prosi nas Duch Pana i Kościół, czyli świadectwo naszej konsekracji przeżywanej z radością, odpowiedzialnością i zaangażowaniem. Tak naprawdę, to dzięki temu możemy walczyć o przyszłość. Jako osoby konsekrowane jesteśmy powołani do bycia prorokami, znakami obecności Królestwa Bożego, poprzez nasz charyzmat szpitalnictwa. W pewnym sensie bycia świadkami i głosicielami miłości Boga wszystkim ludziom, poprzez praktykowanie miłosierdzia. Jest to dziś pilna misja, która wykracza poza nasze dzieła i wymaga prostych, ale znaczących, gestów i działań, by ukazać światu, że szpitalnictwo jest jedyną alternatywą dla wrogiego, egoistycznego i brutalnego świata. Jest to sposób na budowanie, jako bracia konsekrowani, wielkiego powszechnego braterstwa, którego pragnął nasz Bóg Ojciec i które stanowi istotę Ewangelii Jezusa Chrystusa.

Bracia, jestem pewny, że jeśli będziemy zdolni do takiego postrzegania i przeżywania naszej konsekracji, przyszłość Zakonu Szpitalnego będzie zagwarantowana w niezmienionej formie i sposobie działania. Niekiedy może ogarniać nas zniechęcenie i zmęczenie. Dzisiaj, obchodząc Światowy Dzień Życia Konsekrowanego, pragnę zachęcić wszystkich do tego, by podnieść głowę, odzyskać entuzjazm i radość z naszej konsekracji zakonnej, odnowić zobowiązania wobec Pana, który nadal nas wzywa. Kościół i świat, nasi współpracownicy oraz osoby którym zapewniamy opiekę w naszych dziełach, chcieliby widzieć w nas świadków i proroków szpitalnictwa. Wszyscy jesteśmy do tego powołani, każdy we własnym miejscu. Chodzi nie tyle o robienie wielu rzeczy, co o bycie znakiem poprzez naszą obecność, czyniąc to, co zostało każdemu powierzone, w zależności od wieku i sprawowanej funkcji.

Aktualny rok będzie rokiem przygotowań do kapituł prowincjalnych. Zacznijmy od tego bracia. Bądźmy odważni. Porzućmy starego człowieka i przyobleczmy człowieka nowego (por. Ef 4,22-24). Przezwyciężmy postawy które nas blokują, które czynią z nas egocentryków zapatrzonych tylko na siebie, pozbądźmy się lęku i racjonalizacji, które wykorzystujemy do usprawiedliwiania naszego zachowania. Pan nadal nas wzywa i oczekuje naszej odpowiedzi. Dał nam talent w postaci szpitalnictwa (por. Mt 25,14-30), abyśmy całkowicie się jemu poświęcili, nie możemy Go zawieść, nie możemy zawieść samych siebie.

W 2015 r. obchodziliśmy rok powołań do szpitalnictwa i na jego zakończenie powiedziałem, że także każdy następny rok, powinien być niezmiennie “Rokiem powołań do szpitalnictwa”. I dalej to powtarzam. Ten rok także nim jest, dlatego winniśmy w pełni przeżywać nasze powołanie i naszym przykładem oraz na wszystkie możliwe sposoby, zachęcać innych hasłem “Przyłączcie się do szpitalnictwa”.

Jeszcze raz życzę wam, abyście z radością świętowali Światowy Dzień Życia Konsekrowanego przypadający w święto Ofiarowania Pańskiego, które jest świętem światła i konsekracji Ojcu. Niech wszyscy bracia św. Jana Bożego oświecają świat świadectwem szpitalnictwa, tak jak to czynił św. Jan Boży!

Zjednoczeni w Panu i w św. Janie Bożym przyjmijcie braterskie i szpitalnicze pozdrowienia.

Br. Jesśs Etayo

Przełożony Generalny